Jest silna.

[Thitima]

- Nie byłoby tak, gdyby kobiety miały choć trochę władzy - powiedziała Laurel.
- Nie sądzę - powiedziała Martha, stojąca w gotowości po lewej stronie Thelmy. Zobaczyła cień poruszający się tam, gdzie były skały. Chcesz, żebym cię pobił? Stała sztywno w jego ob jęciach, a on przesuwał palcami po jej włosach, wygładzając co bardziej splątane kosmyki.

Minęli bulwar Saint Michel i skierowali się ku bulwarowi Saint Germain, gdzie w wielkiej kamienicy z początków osiemnastego wieku, hotelu Matignon, pod numerem 57 przy ulicy de Grenelle znajdowały się ich kwatery.
Tak, obieca jej, że następnym razem le piej się nią zajmie. Tak, obieca jej, że następnym razem le piej się nią zajmie. - Wytropiłeś nas?

Przez chwilę leżał nieruchomo, po czym wysunął się z niej. Przez chwilę leżał nieruchomo, po czym wysunął się z niej. Była na dwanaście par, do stołu podawał tuzin lokajów, na stole zaś jedzenia było więcej, niż Jessie kiedykolwiek zdarzyło się widzieć w życiu. Czy Noelle mówiła prawdę, że ojciec spiskował z mężem Sally, żeby umieścić ją w ośrodku doktora Beadermeyera? Spod czerni idealnie okrągłych kulek zaczęła przebijać biel.
Znasz mnie dobrze.

Mój pies jęknął, po czym po dziesięciu sekundach wahania potruchtał w moją stronę.

Nie jest przecież psychologiem i nie powinien zabawiać się słowami.
Oczywiście to tylko plotki, ale kto wie? - Duchesso - powiedział i wsunął się na nią. Będę dalej opowiadał. Nie przypuszczałam, że ty. Nie życzę sobie tego, słyszysz, Duchesso?
- Mógł zdobyć nowy paszport - zauważył Thomas Shredder. Zajrzyj do Helen i spróbuj lodów brzoskwiniowych w rożku.
Grunlig oburącz uniósł miecz wysoko ponad głowę, a potem opuścił go powoli Rozłupał czaszkę Parmy i, tym samym powolnym ruchem. R O Z D Z I A Ł - James? R O Z D Z I A Ł - James? - zadumał się, pocierając dłonią policzek.
Udowodnij, że jesteś wielki i wypłyń na morze ku Islandii. Merrik zauważył, że obok niego stoi Cleve z zaciśniętymi pięściami, gotów rzucić się na skalda. - Adam miał nadzieję, że jego głos jest beznamiętny, tak jak zawsze, ilekroć rozmawiał z Gervaise'em. Francuzi mówią tak głośno, pomyśla ła; cudze rozmowy raziły jej uszy. - Kiedy by łam dzieckiem, buszowaliśmy w ruinach, już wtedy była to kupa kamieni. Przynosi nam wstyd.