- Nie mogę w to uwierzyć.

[Jelle]

- zapytał Gray, unosząc pytająco brwi. - Muszę zamykać te cholerne drzwi - mruknął pod nosem, ale Sophie go usłyszała. Nie zabijesz mojej córki zbyt licznymi porodami, prawda?
Zostaniesz tutaj i nie ruszysz swojej wielkiej stopy poza mury St. - Do diabła, Helen, kochałaś się ze mną dziewięć razy w ciągu trzech dni. - Nie ma pan prawa włamywać się do mojego ośrodka. Czuła go pod brzuchem, czuła, jak jego dłonie dotykają jej pośladków, i szybko się stoczyła. Czuła go pod brzuchem, czuła, jak jego dłonie dotykają jej pośladków, i szybko się stoczyła. Być może nadszedł czas, aby zanurzyć się z powrotem w rzeczywistości. Być może nadszedł czas, aby zanurzyć się z powrotem w rzeczywistości. Odetchnął z ulgą, gdy wyczuł mocne, równe bicie serca.
Samo „Sherlock”, bez „pani” czy „agentki” przed nazwiskiem.

- Nic się nie stało.
Władał nią, chciała krzyczeć z rozkoszy i oddać mu więcej niż miała. Władał nią, chciała krzyczeć z rozkoszy i oddać mu więcej niż miała. Nie, nie będę podglądał, jak sikasz, ale stanę zaraz za drzwiami.
- Chciałbyś być następny, ty mały pętaku? Zatrzymał się w małym pensjonacie w Oklahoma City. Po tragicznej śmierci Jamesa z Fortescue, która przydarzyła się kilka lat temu w czasie turnieju w Londynie, stryj brał matkę do łoża, kiedy chciał. Musisz wrócić do niego zdrowa i nietknięta - powiedział i natychmiast ugryzł się w język.
Graelam, ku zdziwieniu Darii, zaczął się śmiać. Wysokie, strzeliste wieże wznosiły się dumnie nad grubymi murami obronnymi. - Nie posądzaj mnie o mordercze zamiary, milady. Po raz pierwszy stała przed swoj ą teściową, kimś, kto był teraz cz꬜cią jej życia bardziej niż właśni rodzice. Douglas tylko potrząsnął głową. Trzeba nauczyć cię posłuszeństwa i dobrych manier.


Savich krzyknął: Padnij! W tej samej chwili zapaliły się wszystkie światła. Savich krzyknął: Padnij! W tej samej chwili zapaliły się wszystkie światła. - Mów z sensem, Silkenie! - Chodzi o to, że sir Walter przywitał się z panią tak, jakby. - Mów z sensem, Silkenie! - Chodzi o to, że sir Walter przywitał się z panią tak, jakby. Podobało mi się. Nie wiem jeszcze, co się stanie. Bardzo się o ciebie bał.
lordowska mość wyrzuciła klucz, jak się domyślamy, gdzieś pod schody. Wiedziała, że nie kocha go już ani trochę. Nie podskoczyła ani nie krzyknęła. Rozbawienie malowało się na jego brzydkiej twarzy. W pomieszczeniu nie było żywego ducha.