- Wrócił - powiedział Cornelius.

[Frosina]

Mahonney przyklęknął i przyjrzał się zmarłemu. — Proszę pani, mam do pani prośbę. Pustka ich bytowania przechodzi wszelkie wyobrażenie. Dawniej Massy miewał o to nieraz utarczki z kapitanem Whalleyem, który chciał utrzymać mostek w porządku. ” I nagle zdumiałem się sam sobie, jak często przyjmuję jako rzecz naturalną, to, co po zastanowieniu okazuje się bardzo dziwne. Wzięła go za ramię powyżej łokcia, jakby go chciała prowadzić czy raczej popychać. Statek się popsuł — jak tego oczekiwałem — i dla jego naprawy musieliśmy się zatrzymać u skraju jakiejś wysepki. Statek się popsuł — jak tego oczekiwałem — i dla jego naprawy musieliśmy się zatrzymać u skraju jakiejś wysepki. Salazar, czy poszedłby do wicekróla, czy nie, był teraz całkiem bezużyteczny. Salazar, czy poszedłby do wicekróla, czy nie, był teraz całkiem bezużyteczny. Przepraszam za tę bazgraninę. – Mahoń jest za nami, nie tak daleko. Oczy wychodziły mi z głowy. Gdzież jednak podzieli się tamci? Wielka trwoga, aby się nie zdradzić, zasłaniała mu cały świat. Pominąwszy, że wszelki postępek niezwykły jest w swej istocie zasadniczo nieprzyzwoity, fakt, że jego żona pozwoliła sobie nań, uczynił go w dwójnasób niewłaściwym.
W zajazdach, odwiedzanych przez ludzi jego klasy społecznej, opowiadał często, oparłszy łokcie na drewnianym stole, przyjaciołom popijającym herbatę historię swego nieszczęścia. Jak to się odbywa?
, wyobrażał sobie, że ostatnie trzy dni wyczerpały zasób zdumiewających niespodzianek, jakie mogły się wydarzyć w politycznym życiu Costaguany. Wdzięczne pokusy, eteryczne grzeszki Krążą w powietrzu jak płoche motyle. - Babalatji! - krzyknął Dain i zerwał się podnosząc Ninę.
Bo może pewnego dnia poczujesz, że…” Zamilkł niespodziewanie. - zapytał skwapliwie.
Myślał widać, że rozpatruję spokojnie jego propozycję, bo stał się słodki jak miód. Nie była na tyle rozsądna, by umieć ocenić skromny i uczciwy dom angielski, więc lepiej, by go opuściła. W tej chwili właśnie słońce skryło się za lasem - jakby wstydząc się swoich życzliwych uczuć - a pełna blasku polanka zapadła nagle w mrok; tylko ognisko jarzyło się jak świetlista źrenica.
Strażnik zapewnił go, że jest to nieważny frachtowiec z Porto Rico, dobrze znany w porcie. Massy’ego nigdzie nie było widać. Poczułem na karku trochę wiatru.
— W jego oczach była serdeczność, to nie ulegało wątpliwości, ale czułem w stosunku do niego jakąś nieokreśloną nieufność.
— Nic, sir, naturalnie że nic. Drogi, jakimi kroczy postęp ludzkości, są niezbadane. Jego wielkie oczy tęsknie badały moją twarz. Nie odpowiedział i dopiero wdrapawszy się na tylną platformę obejrzał się. Wszedł na werandę, usiadł i wydął policzki z niesłychanie niemądrą miną. — Mam w San Tomé dość nagromadzonego dynamitu, by całą górę rozsadzić i zwalić w dolinę — podniósł nieco głos — a także pół Sulaco mógłbym wysadzić w powietrze, gdybym chciał. Odpowiedziano by mu same łgarstwa. „Do widzenia, Florciu. Niech mnie cholera, jeśli on chwilami nie zapomina, gdzie jest. Porwana miłością, pełna tajemniczej wiedzy o męskiej naturze — wiedzy, która niejako wrodzona jest kobietom — rozmyślała kapryśnie; „Patrzysz! chcesz patrzeć, musisz patrzeć! A więc zobaczysz jeszcze coś więcej.
Conrad Tekst wg E.