Kobiety zawsze tak bardzo się boją.

[Duc thanh]

* * * Późnym porankiem, kiedy Brat wreszcie przysnął, zaczęli wytra- cać wysokość.
– Dlaczego one muszą umierać? Sprawdziła jeszcze buteleczki po insulinie - z tym samym rezultatem.
– To nie jest żaden kupiec próbujący jako pierwszy zagwarantować sobie najlepsze futra. – To nie jest żaden kupiec próbujący jako pierwszy zagwarantować sobie najlepsze futra. Tym prawdopodobnie należy tłumaczyć stan Pani i Oj Boli. - Doktor Wadley jest wspaniały - entuzjazmowała się Angela. Wiem - wziąłem ostatni z nich.
- Nie podoba mi się pańska postawa. Reginald miał twardy orzech do zgryzienia. – Wciąż grasz tę samą melodię.
Jeśli chcesz wiedzieć, to moim zdaniem wszystko zaszło stanowczo za daleko. - Trojaczki Róże - Naturalnie. - Trojaczki Róże - Naturalnie. No, ale ja po prostu musiałem rozejrzeć się wokoło. Deszcz przybrał na sile do tego stopnia, że wycieraczki nie nadążały ze zgarnianiem wody z przedniej szyby. Po- przez to brzęczenie słyszałem dobiegające od strony namiotów moich ludzi krzyki, wystrzały z pistoletów, przerażające zawodze- nie, lecz moje kończyny ważyły tysiące kilogramów i nie mogłem ich unieść. Wodę zostawił odkręconą, sam natomiast wszedł na sedes, chwycił za klamkę i zaczął ciągnąć. - To była Nancy Wiggens - oznajmił. Do Shukrat zaczęło w końcu docierać, że przedłużająca się nieobecność Arkany i jej ukochanego przybranego ojca może oznaczać problemy. Zgadzasz się, byśmy cięli? Nieznacznie, jednak nie umknęło to czujnym oczom Mogaby. Stary człowiek ma nam zapłacić w Itaskii. - Ja natomiast nie domyśliłem się, że to depresja - westchnął David. - Kiedy Van Slyke nie będzie patrzył w tę stronę, spróbujemy zakraść się do samochodu - oświadczył David. David objął ją ramieniem, powtarzając, że to wszystko jego wina: nie powinien pozwolić jej pracować do tak późna. – Nie patrz na mnie – powiedział Prataxis. Trzeba się zbierać i to natychmiast.
Trzeba się zbierać i to natychmiast. Podszedł do niego maître d'hôtel.
Ruszył w kierunku głównego wyjścia, krocząc niczym król i ignorując całkowicie szeptane domysły krążące po Wielkiej Sali.
Nazywam się Michael Trebilcock. Nazywam się Michael Trebilcock. Nazywam się Michael Trebilcock. Był już tylko parę kroków od nich.
Pani i ja czekaliśmy przy krańcu drogi, by się upewnić, że została skutecznie zabezpieczona przed wtargnięciem cieni. - Tyle płacimy - potwierdził Richard. Są figurami w jakiejś grze. Mieli na sobie te same ubrania, w które byli przyodziani, kiedy przybyli do miasta blisko dwa ty- godnie temu.