- Max to mój kumpel.

[Nyoman]

Austin zeskoczył na kontener, gdy był on niecały metr pod jego stopami. Jensen uśmiechnął się ostrożnie. - W takim razie proszę wziąć swoich ludzi do walki z ogniem: trzeba powstrzymać pożar, przynajmniej do momentu, kiedy wszyscy pasażerowie znajdą się w szalupach. - zapytał Giordino niedowierzająco. Morze bezładnych usypisk skalnych, upstrzone rdzawymi obeliskami hematytowych sterczyn, ciągnące się na wschód aż po horyzont, wyglądało jak wielkie miasto, zniszczone przed wiekami wybuchem nuklearnym. Całkowicie skupiony, nosem niemal dotykał szyby iluminatora. - Nie będę komentował moralnej strony grindarapu. Ale już go nie ma. Ale już go nie ma. Wszyscy stali bez ruchu, zbyt oszołomieni, zbyt zafascynowani tym, co przed chwilą widzieli, aby zdobyć się na cokolwiek poza oddychaniem.

Niemniej jednak połknąłem przynętę, zwołałem zespół i zacząłem studiować historyczne zapiski dotyczące tragicznej ekspedycji La Salle’a. Nie chciał wziąć moich pieniędzy.
— Cholernie dobrze. W epoce lodowcowej było wielkim jeziorem słodkowodnym. O dziwo, w tym dniu zagłady odniósł tylko minimalne uszkodzenia. — Po co prać brudy publicznie?
- Ile to zajmie czasu? Idąc przez wysoką trawę, przeraziłem się nie na żarty, gdy nagle wyskoczyło z niej dwóch nielegalnych imigrantów. Doktor Sharp będzie wam towarzyszyła. Ławica piasku, gdzie Summer znalazła porcelanową figurkę, wyglądała teraz jak podwodny plac budowy. — A więc genialny plan generała Kazima dał właściwe rezultaty! — Na razie tak - rzekł Batutta. Kazim wysłał ich do Tebezzy. Bezchmurne niebo i tylko nieznaczny smog pozwalały mu dostrzec zamglone szczyty Sierra Mądre. Theresę i jej kolegów sprowadzono pod lufami z „Wierieszczagina" do łodzi i przetransportowano na czarny frachtowiec, a potem przewieziono na brzeg i wpakowano do furgonu. Niebo na wschodzie pojaśniało. Sandecker zauważył krew na ramieniu Pitta. Joe miał nadzieję, że nie widać po nim zaskoczenia. 2 Ryan patrzył, jak krążownik zmienia kurs i kieruje się na statek SOS. Pitt zszedł na dół ze szklanką w ręce. Wtedy, niby zgraja wściekłych wilczyc, rzuciły się na niego kobiety, obrzucając jego ciało kamieniami. - Wskaże dokładnie, gdzie stoi lub leży każda z nich. - Nie dlatego, żebyś musiał zasłaniać ten śmieszny kostium, który masz na sobie - dodał, patrząc z uśmiechem na przemoczoną pomarańczową del. Pitt wiedział jednak, że do końca walki jest jeszcze daleko. Załoga pociągu zareagowała więc szybko - ale prędkość była zbyt wielka.


- Z którego wieku? - Wszystkie drzwi zabezpieczone, kapitanie - zwrócił się do Lea-ke'a. Donner pokręcił głową.
Seagram otworzył podniszczoną skórzaną teczkę i wyciągnął z niej skoroszyt pełen zdjęć lotniczych. - Trująca substancja pokryła pokład i relingi, prawie wszystko, czego dotykali na zewnątrz.
Walczyli z niesamowitym brakiem rozwagi, zbyt pochłonięci bitewnym szaleństwem, aby odczuwać strach. Pilot pierwszej maszyny pikował w dół nad brzegiem i wierzchoł- ki drzew pochyliły się gwałtownie od podmuchu powietrza.